Alexandra van Marken neemt Oekraïense vluchtelingen in huis

CULEMBORG • Alexandra van Marken (61) is opgeleid tot actrice en zangers. Ze werkt nu als docent en regisseur. Toen de kinderen kwamen, overviel haar een groot moedergevoel en vond ze het welletjes met het door het land racen om voorstellingen te spelen. Dat moederinstinct staat nu ook aan de basis van haar motivatie om Oekraïense vluchtelingen in huis te nemen. 

Van Marken zette een oproep in de buurtapp, waarna haar telefoon bijna ontplofte. Voor de Culemborgse er erg in had, meldde de ene na de andere buur zich om opvang en ander vormen van hulp te bieden aan Oekraïense vluchtelingen. 

“Ik was echt geraakt door de medemenselijkheid van de buren. Echt fantastisch,” zegt ze daarover. Zelf vond Alexandra het heel normaal om iemand in nood te willen helpen. “Ik had gewoon het gevoel dat ik dit moest doen. Ik vind het geen gekke gedachte om iemand te willen helpen en in huis te nemen. Dat dit ‘gek’ is, komt meer van buiten af.” 

Samen met haar man Kees heeft ze twee kamers en een bed over. “Die hebben we beschikbaar gesteld. Dit is voor mij en mijn man een kans om basale dingen te delen. Wij gaan hiervan enorm veel leren. Er zitten vast haken en ogen aan, maar dit is een ultieme kans om het te ervaren. Wie weet hoe moeilijk het is, maar we gaan mensen opvangen zonder de moeilijkheden uit de weg te gaan.” 

De docent is van plan om de mensen die komen helemaal in de watten te leggen. “In zo’n wereld wil ik wel leven,” verklaart ze. “Het delen van ons eten, zonder daar iets voor terug te verlangen. Het neerzetten van een extra bord, want er kan ieder moment iemand binnenkomen die graag mee-eet.”

Spannend

De Culemborgse Alexandra vindt het ook spannend wat er allemaal te gebeuren staat. “Mijn man en ik gaan heel veel andere dingen en emoties ondervinden als er eenmaal mensen in huis zijn, denken we. Het kraken van de houten vloer als er iemand loopt; mensen zullen behoefte hebben aan een arm om hun schouder en ze brengen misschien wel heel veel verdriet mee. 

Waarschijnlijk ga ik ervaren dat we vanbinnen allemaal hetzelfde zijn.” Afgelopen weekend heeft ze al een koelkastje gescoord op Marktplaats. “Dat staat inmiddels te wachten op degenen die hier komen. Hoe leuk is dat?” Wie er precies komen, weet Alexandra nog niet. “Daar heb ik geen idee van. Die procedure loopt via takecarebnb.org.” 

Daar gaan de aanvragen en het aanbod ‘langs’. Die organisatie verdeelt de mensen onder bij degenen die zich als opvangadres hebben aangemeld. “We wachten het dus nog even af. Wij kunnen er twee plaatsen. Takecare maakt ook de match. Wij hebben bijvoorbeeld een hond. Iemand die daar allergisch voor is, kan dan zijn of haar voorkeur voor een een ander adres uitspreken.” 

Het gegeven dat aan de toekomstige opvang kop noch staart zit, is ook wel ‘lastig’ volgens de Culemborgse. “Zelf denken we aan een maand of drie. Zo luiden ook de adviezen hierover.’ Naast de Herenstraat, waar Alexandra en haar man wonen, is de olievlekwerking van hun actie ook merkbaar in de straten eromheen. “In de straat bij ons om de hoek zijn ook al initiatieven ontplooid,” zegt Alexandra daarover. “Er is vast nog veel meer.”