90 jaar en nog steeds fanatiek
culemborg • Van der Winkel neemt nog immer deel aan de viscompetities van de Eerste Culemborgse Hengelaars Vereniging. Hij is de tel kwijtgeraakt van het aantal jaren dat hij er al aan meedoet. "Het is veertig jaar of meer," vertelt hij tijdens de eerste wedstrijd van de avondcompetitie." Zelf ben ik van de derde generatie vissers in de familie. Mijn opa en mijn vader deden dat voor hun beroep. Mijn zoon en kleinzoons, van wie één de darter Jeremy van der Winkel is, vissen ook. Zij hebben inmiddels ook een zoon of er is er één op komst. Dus de zesde generatie vissers dient zich al weer aan."
De oude baas (met permissie, AvdP) heeft het vissen geleerd van zijn vader bij wat hij 'de Watermachine' langs de Meerkade noemt. "Kees Verhoef was daar de beheerder van en die woonde daar bij. Hij had ook een cafeetje met zand op de vloer. Daar kreeg ik dan een flesje limonade." Van der Winkel herinnert zich dat zijn opa en vader met de handkar langs de deuren gingen om de zelf gevangen vis te verkopen. "Het vissen zit dus echt in onze genen. Ik heb het mijn zoon en kleinzoons ook geleerd. Jeremy, de darter, is nog fanatieker dan ik. Daar kan ik niet tegenop. Mijn achterkleinzoon van vier is al bezig met het voeren van de visjes. Van de zesde generatie maken we ook vissers."
Twee keer in de week
Van der Winkel gaat twee keer in de week vissen. "Dat doe ik als ik me goed voel. Deze keer heeft mijn zoon me hier naartoe begeleid, want ik was daarstraks een beetje duizelig." Bij de wedstrijden waar hij aan meedoet is hij de oudste. "Volgens mij zit er nog één van 87 en Theo Verlaat; die is 86. Voor de rest zijn het allemaal jonkies van een jaar of 60, 70." De oude baas heeft al vaker prijzen gewonnen. "Ik heb drie bekers staan thuis en talloze medailles en vaantjes liggen. En ik heb ook al een stuk of tien krantenknipsels waar ik op de foto sta. Vroeger ging ik overal naartoe. Nu ben ik blij dat ik aan de dr. Hockesingel kan vissen." Ondertussen haalt de negentigjarige visser zijn hengel op en haalt een visje op het droge zonder dat zijn dobber is ondergegaan. "Dat is een meevallertje, maar dit voorntje telt ook mee," legt hij uit. "want het gaat op gewicht in plaats van op de lengte van de vissen." Uiteindelijk heeft de fanatieke visser 1.180 gram in zijn leefnet aan het einde van de wedstrijdrijd. Goed voor de vijfde plek tussen zestien deelnemers. "Een stuk of vijfentwintig vissen. Het was bijna alleen ingooien en ophalen. Er was er één bij die een karper ving van vier kilo. Ja, daar kan ik niet tegenaan vissen. Er zwommen wel meerdere grote exemplaren rond. Dat kon ik zien aan de luchtbellen. Dan happen ze naar asem. Volgende keer nog beter."
Fantastisch
De voorzitter van de Eerste Culemborgse Hengelaars Vereniging, Albert Jager, vindt het fantastisch dat ouderen, zoals Henk van der Winkel, nog steeds actief zijn langs de waterkant. "Mooi dat ze nog steeds ontspanning vinden in de vissport." Erelid, secretaris en wedstrijdcoördinator Jos van Raaij (68) vindt het ook hartstikke prima dat de oudjes nog steeds hun visjes verschalken. "Het vraagt wat aanpassingen en sommigen hebben een voorkeursplaats in verband met de bereikbaarheid en verminderde mobiliteit." De Culemborgse visclub organiseert vijf wedstrijden per jaar die meetellen voor titel Koningsvisser. "Na iedere wedstrijd die je mee vist, krijg je bij een goede klassering klassementspunten. Het einde van de competitie is in november. De eerste zes krijgen dan een prijs voor de overall eindklassering. Het is meer een prijs voor de aardigheid, maar de winnaar krijgt een grote beker." Los hiervan is er dus de avondcompetitie voor senioren. "Voor de 55-plussers is er een aparte beker. Vier van de vijf wedstrijden van de seniorencompetitie tellen mee voor de eindstand. Dat is de categorie waar Henk in meedoet. Die staat open voor alle ouderen in Culemborg. Daar hoef je niet perse lid van de ECHV voor te zijn," aldus Van Raaij. Iedereen krijgt een bescheiden prijsje. Het is volgens de secretaris een gezellige competitie. "Veel slap ouwehoeren en iedereen kent elkaar. Het zijn sfeervolle wedstrijden." Dat is ook hoe Van der Winkel erover denkt. "Het kan gelukkig weer. Ik was gevallen met mijn e-bike en mijn rechterarm, mijn visarm, sputterde tegen door de zware kneuzing. Ik doe het voor mijn lol."
Ik wilde eigenlijk derde worden, maar met de vijfde plaats ben ik ook blij