Schilderen voor kansarme kinderen
AlgemeenCULEMBORG • Miranda van den Brink belandde door een bizar ongeluk in de ziektewet, loopt nu veel, hoorde bij de kringloop schrijnende verhalen en bedacht iets moois.
Wat hebben een ongeluk met een paard-en-wagen en het geheel kosteloos beschilderen van muren op kinderkamers van minder bedeelde gezinnen met elkaar te maken? Niets, zou je zeggen. Tóch leidde het één tot ’t ander. ‘Farmers Daughter’ Miranda van den Brink kan het in elk goed geval (na)vertellen en doet dat met een vrolijk gezicht.
“Ik zit zeven weken in ziektewet. Op 5 september ben ik overreden door een paard-en-wagen.” Pardon? “Ik werk op zaterdag op de boerderij van mijn vader en was aan het mennen. Het paard ging voor het eerst over een spoorwegovergang heen, kwam waarschijnlijk met een hoefijzer tussen de rails en sloeg op hol. Ik ben het paard vervolgens vast blijven houden, want ik wilde de snelheid eruit hebben. Daarbij ben ik gestruikeld, op het asfalt beland, is de wagen over me heen gereden en heb ik daarbij m’n arm gebroken.”
Flink litteken
Ze laat haar getatoeëerde onderarm zien en tussen de tattoo is een flink litteken zichtbaar. De gebroken arm was niet het enige letsel wat Miranda bij het ongeluk opliep, want ze hield er onder meer ook een hersenschudding aan over. “Ik mocht niet meer autorijden, dus doe ik sindsdien alles lopend en maak ik zo’n 10.000 stappen per dag. Ik liep op een gegeven moment langs Social Return, de kringloopwinkel, en raakte in gesprek met bedrijfsleider Jamila. Ze vertelde me heftige verhalen, over dat er bij haar mensen komen die bij de voedselbank lopen. Het gaat er bij mij níet in dat mensen daarheen moeten om de restjes op te eten, want zo voel ik dat. Ik vind het schokkend. Jamila vertelde ook over ouders die schoenen van twintig euro niet kunnen betalen. Zelf koop ik schoenen van tachtig euro voor mijn kinderen, dus dat zette me aan het denken. Het kwam heel dichtbij en greep me erg aan.”
Ballonnen vouwen
Miranda’s bedrijf Mamaranda, dat ruim vijftien jaar bestaat, ligt door corona stil. Normaal gesproken schminkt Miranda kinderen, vouwt ze piepende, fleurige ballonnen in elkaar op allerhande feestjes en maakt ze in opdracht een muurschildering. “Ik ben eigenlijk afgestudeerd boer”, aldus Miranda, “maar dit heb ik mezelf aangeleerd. Het begint met schilderen bij je eigen kinderen, dan komen de buren en zo gaat het verder. Het is puur hobby, ik verdien er niet veel mee. Bovendien moet een opdracht leuk zijn, anders doe ik het niet. Ballonnen vouwen vind ik trouwens het minst leuk. Sta je op een markt een rood hondje te vouwen, zegt het kind dat ze liever een blauw hondje heeft. Zo ben ík niet opgevoed.”
Voor de muurschilderingen is verf nodig en daarvan heeft ze nog genoeg in voorraad. En dus wordt de verf, die ze normaal gesproken voor haar bedrijf gebruikt, nu ingezet voor een zestal gezinnen. “Als ik die verf tóch heb, waarom zou ik er dan niet wat kinderen blijer mee maken”, bedacht ik. “Behang is voor bijstandsgezinnen ook heel duur en een bed heeft natuurlijk prioriteit. Daardoor blijven de muren vaak vrij kaal, denk ik, terwijl je toch dat kinderkamer gevoel wilt hebben. Ik wil dus mensen helpen aan een muurschildering waar de kinderen trots op kunnen zijn; iets wat anderen níet hebben. Ik wil er in zes maanden tijd zes schilderen. Daarvoor kan ik op zondag tijd inplannen.”
De kinderen waarvoor Miranda aan de slag gaat, mogen zelf bepalen wat ze op de muur willen hebben. “Wat vinden ze écht leuk? Daar gaat het om”, aldus Miranda. “Meestal kiezen de kinderen iets van Disney en uiteraard gaat een en ander in overleg met de ouders.”
Beamer
Volgens Miranda worden de muurschilderingen ongeveer anderhalve meter bij een meter. Bij het schilderen maakt ze gebruik van plakkaatverf en een beamer, waarmee de afbeelding op de muur wordt geprojecteerd. “En stel dat ik bij een gezin kom met vier kinderen, dan maak ik zo nodig ook vier muurschilderingen. Ik ga natuurlijk geen kinderen teleurstellen.”
Miranda heeft bij Social Return flyers achtergelaten, omdat haar ‘doelgroep’ daar komt. “Ik wil het voor mensen doen die echt vrijwel niets hebben. Ik gun het die mensen dat ze echt iets moois hebben.”
Miranda schat dat ze, afhankelijk van wat ze precies gaat maken, voor een muurschildering bij een Culemborgs gezin ongeveer driekwart dag nodig heeft. “En de kosten zijn voor mezelf. Ach, die verf staat daar maar te staan.”
Info
Wie voor een muurschildering van Miranda van den Brink in aanmerking denkt te komen en in Culemborg woont, moet even een flyer met de voorwaarden en het nummer van Mamaranda halen bij Social Return Culemborg, Staalweg 16a.
Rob Zantinge